ابوذر پاکنهاد

تیر عشق

مو هزارتا تیر وَندوم وُر غزال

او یه تیر وَند از قضا زی مَنه خال

تیر عشقس وُر مِنه قلبُم نِشِس

سنگ زیدو شیشه عمروم شکس

هی خشخار رَه ایروم جار ایزَنوم

لیوه وابیدم یه روزی هم خومه دار ایزنوم

هی گِریوستن ولا کار شو و روز مونه

خنده و قهقهه مَه گل زِ سر سوز مونه

همه دونِن که به حالوم دیه احوالی نی

ار دیه یار بیاهه به دلوم حالی نی

شو و روز دست به ایزد بکشوم

نکوشیم تا نفسی باز به یادِس بکشوم

----------------------------------------